One- Shot # 1 Percy, coś nie tak?

Percy, is something wrong?

                                                              Nico  

Jak zwykle obudziłem się o trzeciej nad ranem.
Od paru dni nękał mnie ten sam, przerażający koszmar.

Byłem w ciemnej, oślizgłej jaskini.Podszedłem bliżej głosu który wypowiadał moje imię.
Zobaczyłem piękną kobietę , zakutą w łańcuchy.
Tak bardzo chciałem ją uwolnić, ale coś mnie powstrzymywało.
Mówiąc ,,coś'' mam na myśli Hadesa.
Hades trzymał mnie mocno za rękę i nie pozwalał się ruszać.
Byłem przestraszony , kiedy nagle wyszła wielka Harpia i ją zjadła.
Upadłem na ziemię i zacząłem płakać.
Hades stał nad mną i złowieszczo się śmiał.

Wtedy kończył się ten sen.
Wyszedłem z domku, narzucając jedynie na siebie bluzę. Nie myśląc, skierowałem się na plażę. Tam mogłem spokojnie pomyśleć. Jednak nie myślałem zbyt długo, ponieważ zobaczyłem Percy'ego.
Siedział na piasku i spoglądał na horyzont. Zdziwił mnie jego widok. Serce zaczęło mi szybciej bić i poczułem ,,motylki'' w brzuchu. Dlaczego musiałem się zakochać akurat w nim?!, pytałem sam siebie.
Z tego co słyszałem, zerwał z Annabeth jakiś tydzień temu. Nie powiem, może trochę cieszyłem się z tego powodu, ale wolałem by był szczęśliwy z nią niż nieszczęśliwy sam.
Usiadłem koło niego i spojrzałem na jego twarz.
Nawet o tak późnej porze widziałem jego cudne zielono-morskie oczy.
Czarne włosy jak zwykle były w nieładzie, ale dzięki temu wyglądał jeszcze piękniej.
Spojrzał na mnie pytającym wzrokiem, a ja odpowiedziałem coś w stylu Zły sen.
On kiwnął głową i z powrotem przeniósł wzrok na horyzont.
Nie mogłem wytrzymać jego milczenia. Po dokładnej ocenie sytuacji odezwałem się:
- Percy, coś jest nie tak?
Odpowiedziała mi cisza. Kiedy już chciałam wstać od milczącego syna Posejdona on złapał mnie za rękę i przysunął do siebie.
- Wszystko jest w porządku nie licząc tego że jestem totalnym idiotą - odrzekł po czym puścił moją dłoń.
Jak ON mógł nazywać siebie idiotą?! On jest doskonały pod każdym calem.
Uratował wiele osób, sam narażając swoje życie, a teraz mówi że jest idiotą?
- Nie, Percy. Nie jesteś idiotą - powiedziałem najbardziej stanowczym głosem na jaki było mnie stać.
- Dzięki, ale to przeze mnie jesteś taki nieszczęśliwy.To wszystko przeze mnie! Nigdy nie chciałem żeby to się stało, Nico. - powiedział na jednym wydechu, po czym schował twarz w dłoniach.
Byłem załamany. On teraz obwinia się za to, że to Ja odsunąłem się od wszystkich, że to Ja zacząłem się ubierać na czarno i chować przed wszystkimi i że to Ja nie powiedziałem światu, co tak naprawdę leży mi na sercu.
Nikt nie potrafił mi pomóc. Ponieważ byłem zakochany w Percy'm. Ba, zakochany to mało powiedziane, ja go... kochałem.
Musiałem mu o tym teraz powiedzieć, innej okazji raczej nie będzie.
Przytuliłem go i szeptałem do ucha To nie twoja wina.
On podniósł głowę i popatrzył wprost w moje oczy.
Widziałem w nich po raz pierwszy smutek. Bardzo bolało mnie serce kiedy widziałem jak cierpiał.
Niewiele myśląc wziąłem jego twarz w dłonie i ... pocałowałem.
Przyznam, to był mój pierwszy i najwspanialszy pocałunek.
Przez chwilę nie wiedział co ma robić, ale zorientował się o co chodzi i również go odwzajemnił.
Całowaliśmy się tak parę minut.Kiedy odkleiliśmy się od siebie powiedziałem
- Kocham cię Percy. Od kiedy miałem 10 lat kochałem cię. Uciekałem przed tym uczuciem i od ... ciebie. Przepraszam - ostatnie słowo wyszeptałem wprost do jego ucha.
On nic nie powiedział tylko przytulił mnie mocno.
Zacząłem płakać.W końcu dałem wygrać emocją.
Kiedy jeszcze ostatnia łza spłynęła mi po policzku, Percy złapał moją głowę, pocałował i powiedział najpiękniejsze słowa w moim życiu
- Kocham cię, jeszcze zanim zerwałem z Annabeth, uświadomiłem to sobie. Pozwól mi bym był twoim rycerzem na białym koniu, bym mógł cię całować i codziennie widzieć twój uśmiech. Proszę - mówiąc to, cały czas patrzył mi błagalnie w oczy.Widziałem jak jedna łza również spływa mu po policzku. Zdołałem wydukać Tak i już byliśmy w drodze do domku numer trzy.