One - Shot! PERCICO! 4/4

Mecz

   Siadam na trybunach obok nerwowej Piper, obgryzającej swoje paznokcie. Minęło kolejne kilka dni, a Jason zaczął normalnieć. Zgodnie z obietnicą. Percy zdobył jakieś plastry, które mają pomóc mu rzucić palenie. Na razie działają, choć nie ukrywam, że Jason co jakiś czas prosi mnie o papierosa albo chociaż o jednego macha. Za każdym razem odmawiam, tłumacząc mu, że zależy mi na nim i nie mogę tego zrobić. Kończy się na tym, że i ja i on mamy poczucie winy.
   Jestem ciekawy, jak wypadnie ten mecz. Z Percy'm ćwiczyliśmy codziennie, on miał jeszcze treningi z całą drużyną, ale jestem zdenerwowany. Mam wrażenie, jakby miało się coś stać.
   Gdy tylko mecz się rozpoczyna, bacznie obserwuję Percy'ego i Jasona. Obydwoje są doskonale przygotowani – kiwają się z przeciwnikami, nie dają sobie wytrącić piłki z rąk. Wspaniale ogląda się ich idealne rzuty do kosza, ich współpraca jest na bardzo wysokim poziomie. Fakt faktem, ich przeciwnicy są dość mocni, jednak cały zespół jakby w ogóle ze sobą nie współpracuje.
   Co jakiś czas nasza szkoła klaszcze, gdy jakiś chłopak wykaże się wyjątkową celnością bądź zręcznością. Wygrywamy.
     – Nico? – Piper szepcze mi do ucha.
   Zerkam na nią. Jest końcówka meczu, a ona chce porozmawiać!
     – Tak? – pytam.
   Piper jakby zawstydzona, przybliża się do mnie. Czuję bijące od niej ciepło na całym lewym ramieniu.
     – Wiem, że to dziwna pora na mówienie taki rzeczy... – zaczyna – ale mam dzisiaj randkę z Jasonem i trochę się denerwuję.
     – Widać – rzuciłem okiem na jej paznokcie, które zaczęła piłować pilniczkiem. – Czym się stresujesz?
   Dziewczyna patrzy na Jasona, który właśnie trafił do kosza. Podgryza wargę.
     – Nie wiem. Randka wyszła z jego inicjatywy, więc właściwie nie wiem, czego mam się spodziewać.
     – Chyba nie spodziewasz się najgorszego? – cicho pytam.
   Piper spuszcza wzrok na pilniczek, a następnie znów wpatruje się w Jasona.
     – Nie, mam nadzieję, że tak nie będzie – mruczy.
     – Jak dla mnie, Jason chce cię przeprosić za swoje ostatnie zachowanie – rzuciłem z uśmiechem na twarzy.
   Brązowowłosa również uśmiecha się pod nosem. Chyba udało mi się ją przekonać.
     – Masz rację. Jestem ciekawa, co wymyślił.
   Wzruszam ramionami. Jason czasami ma głupie pomysły...
   Wygraliśmy!

***

     – Jesteś pewien, że nie chcesz spędzić tego czasu z drużyną? – pytam, nadal nie mogąc uwierzyć, że Percy wybrał mnie. – To jest dla ciebie wielkie zwycięstwo.

   Chłopak przypiera mnie do ściany i namiętnie całuje. Odwzajemniam pocałunki, napawając się nimi. Następnie patrzę w oczy zwycięscy.

     – Wielkie zwycięstwo spędza się z najważniejszymi ludźmi – szepcze.

   Rumieniec zapewne pojawia się na mojej twarzy. Odpycham leciutko Percy'ego i chwytam go za rękę. 

     – Gdzieś mnie prowadziłeś. Prowadź dalej, jeśli łaska – rzucam z uniesioną głową. 

   Niemal czuję to, jak Percy się uśmiecha i patrzy na mój tyłek. Przyciągam go ręką, tak, że idzie przede mną. Dzięki temu to ja mogę patrzeć się na jego tyłek.

     – Nie patrz się – słyszę.

   Prycham, udając oburzenie.

     – Nawet nie zerknąłem – kłamię.

   Chłopak odwraca się i patrzy w oczy.

     – A ja na twój tak. Cóż, twoja strata – odwraca się na pięcie, dalej mnie prowadząc. 

   Dlaczego on mnie tak łatwo doprowadza do takiego stanu?! Staram się zakryć rumieniec włosami, choć Percy i tak tego nie widzi.

***

   Dochodzimy do domu Percy'ego. Chłopak wyciąga klucze i otwiera drzwi do swojego dużego domu. Zakładam, że jego rodziców nie ma w domu. Tylko co ten zboczeniec przygotował? Przełykam ślinę i zerkam na niego. Mina niewiniątka. 

     – Nie bój się, nic ci nie zrobię. – Przechodzę przez próg. – Jeszcze. 

   Śmieję się cicho i rozglądam się po pomieszczeniu. Meble są w odcieni jasnego brązu w połączeniu z białymi akcentami. Na ścianach porozwieszane są różne obrazy oraz rysunki Percy'ego, które rysował zapewne w pierwszej klasie. Na wprost ode mnie znajduje się kuchnia, a po jej lewej łazienka. Po prawej są schody na górę; zapewne prowadzą do pokoju Percy'ego. Po drugiej stronie wielki salon z białą kanapą na środku, beżowym dywanem, szklanym stolikiem i kolorowymi poduchami w kącie. Już wiem, gdzie będę spędzał większość czasu. 

   Szybko zdejmuję buty i odkładam torbę z książkami. Kieruję się na poduchy i rzucam się w nie.

     – Ej, to moje miejsce! – śmieje się Percy i przesuwa mnie.

     – Nie zmieścisz się, jestem za gruby. 

   Chłopak wybucha śmiechem i kładzie mnie na sobie. Opieram podbródek o jego klatkę piersiową i patrzę mu w oczy. Są takie śliczne, a teraz takie szczęśliwe na dodatek.

     – Możemy pójść spać? – pytam z udawaną nadzieją w głosie. 

   Percy otula mnie ramionami i przyciąga ku swojej twarzy. Całuję go delikatnie w usta, a on zrzuca mnie z siebie i mocno przytula, leżąc bokiem. Dosłownie topię się w jego uścisku, ale czuję się tak bezpiecznie, jak nigdy. Odwzajemniam uścisk, trwamy w nim chyba z kilka minut.

     – Nico? – pada pytanie z ust Percy'ego.

   Kiwam głową i niechętnie puszczam go, by móc patrzeć w jego oczy podczas rozmowy. 

     – Może to nie jest jeden z najromantyczniejszych i najbardziej oryginalnych momentów, ale... zostaniesz moim chłopakiem? 

   Po raz pierwszy zauważam rumieniec na jego policzkach. Po prostu muszę się uśmiechnąć, to silniejsze ode mnie! 

     – Pewnie, Percy – mówię, jak już się trochę uspokajam. – Jak ty słodko wyglądasz z rumieńcem na twarzy! 

   Lekko szturcha mnie w ramię i sam się śmieje.

     – Powiedział najbardziej wstydliwy ukuś świata – mruczy.

   Całujemy się „na zgodę” i kolejny raz opanowuje nas atak śmiechu i głupawki. Postanawiamy nigdy nie wstawać z tego miejsca, tylko przyglądać się sobie nawzajem z uśmiechami na twarzach i spokojem w sercach. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kolejną rzecz zakończyłam :') Soł faking sed

Mam nadzieję, że spodobał się wam ten kilkuczęściowy Shot xD 

Jeżeli chodzi o nową serię – na bieżąco będę informować was w notce obok. Mam jednak kilka postanowień co do rozdziałów, które powinny wam się spodobać :)) 

Pojawiła się też ankieta dotycząca nowej serii! Proszę wszystkich o głosy :D 

Pozdrawiam, weny życzę wszystkim blogerom :3

Jeszcze raz pozdrawiam :3

Do napisania!